朝代:唐代
作者： 杜光庭
全文:
道，德。清虚，玄默。生帝先，为圣则。听之不闻，
抟之不得。至德本无为，人中多自惑。在洗心而息虑，
亦知白而守黑。百姓日用而不知，上士勤行而必克。
既鼓铸于乾坤品物，信充仞乎东西南北。
三皇高拱兮任以自然，五帝垂衣兮修之不忒。
以心体之者为四海之主，以身弯之者为万夫之特。
有皓齿青娥者为伐命之斧，蕴奇谋广智者为盗国之贼。
曾未若轩后顺风兮清静自化，曾未若皋陶迈种兮温恭允塞。
故可以越圆清方浊兮不始不终，
何止乎居九流五常兮理家理国。
岂不闻乎天地于道德也无以清宁，
岂不闻乎道德于天地也有逾绳墨。
语不云乎仲尼有言朝闻道夕死可矣，
所以垂万古历百王不敢离之于顷刻。
拼音:
dào, dé. qīng xū, xuán mò. shēng dì xiān, wèi shèng zé. tīng zhī bù wén, tuán zhī bù dé. zhì dé běn wú wéi, rén zhōng duō zì huò. zài xǐ xīn ér xī lǜ, yì zhī bái ér shǒu hēi. bǎi xìng rì yòng ér bù zhī, shàng shì qín xíng ér bì kè. jì gǔ zhù yú qián kūn pǐn wù, xìn chōng rèn hū dōng xī nán běi. sān huáng gāo gǒng xī rèn yǐ zì rán, wǔ dì chuí yī xī xiū zhī bù tè. yǐ xīn tǐ zhī zhě wèi sì hǎi zhī zhǔ, yǐ shēn wān zhī zhě wèi wàn fū zhī tè. yǒu hào chǐ qīng é zhě wèi fá mìng zhī fǔ, yùn qí móu guǎng zhì zhě wèi dào guó zhī zéi. céng wèi ruò xuān hòu shùn fēng xī qīng jìng zì huà, céng wèi ruò gāo yáo mài zhǒng xī wēn gōng yǔn sāi. gù kě yǐ yuè yuán qīng fāng zhuó xī bù shǐ bù zhōng, hé zhǐ hū jū jiǔ liú wǔ cháng xī lǐ jiā lǐ guó. qǐ bù wén hū tiān dì yú dào dé yě wú yǐ qīng níng, qǐ bù wén hū dào dé yú tiān dì yě yǒu yú shéng mò. yǔ bù yún hū zhòng ní yǒu yán cháo wén dào xī sǐ kě yǐ, suǒ yǐ chuí wàn gǔ lì bǎi wáng bù gǎn lí zhī yú qǐng kè.