朝代:明代
作者： 王鏊
全文:
谁云虎丘小，我觉虎丘大。尝疑海上峰，涌起自天外。
忽坠平野中，万劫翠不坏。夫差昔霸王，猛气亦已汰。
神斧凿巉岩，泂勺银河派。双崖削未平，呀呷势将嘬。
灵湫湛寒碧，剑气溢光怪。银海雁飞沉，冰岩松倒挂。
前朝百战争，今为梵王界。吴侬得游观，时节纷綷䌨。
我老犹爱山，兴至时独迈。聿登浮屠颠，坐觉三吴隘。
云梦如可吞，八九无蒂芥。千人石上眠，把酒向天酹。
不知开辟来，曾见几兴败。天风忽然生，万窍同一噫。
满山松竹吟，破浪恣砰湃。平生磊块胸，至此殊一快。
升沉世上名，琐屑真癣疥。我生本优游，幸脱轩冕械。
甘为愚公愚，不受蔡叔蔡。愿言从乐天，一年十二届。
拼音:
shuí yún hǔ qiū xiǎo, wǒ jué hǔ qiū dà. cháng yí hǎi shàng fēng, yǒng qǐ zì tiān wài. hū zhuì píng yě zhōng, wàn jié cuì bù huài. fū chāi xī bà wáng, měng qì yì yǐ tài. shén fǔ záo chán yán, jiǒng sháo yín hé pài. shuāng yá xuē wèi píng, ya gā shì jiāng chuài. líng jiǎo zhàn hán bì, jiàn qì yì guāng guài. yín hǎi yàn fēi chén, bīng yán sōng dào guà. qián cháo bǎi zhàn zhēng, jīn wèi fàn wáng jiè. wú nóng dé yóu guān, shí jié fēn cuì. wǒ lǎo yóu ài shān, xìng zhì shí dú mài. yù dēng fú tú diān, zuò jué sān wú ài. yún mèng rú kě tūn, bā jiǔ wú dì jiè. qiān rén shí shàng mián, bǎ jiǔ xiàng tiān lèi. bù zhī kāi pì lái, céng jiàn jǐ xìng bài. tiān fēng hū rán shēng, wàn qiào tóng yī yī. mǎn shān sōng zhú yín, pò làng zì pēng pài. píng shēng lěi kuài xiōng, zhì cǐ shū yī kuài. shēng chén shì shàng míng, suǒ xiè zhēn xuǎn jiè. wǒ shēng běn yōu yóu, xìng tuō xuān miǎn xiè. gān wèi yú gōng yú, bù shòu cài shū cài. yuàn yán cóng lè tiān, yī nián shí èr jiè.