《还山吟》
朝代:明代
作者： 张元凯
全文:
还山吟桂花，松子秋云深。山人还山抱孤琴，空山猿鹤来相寻。
披裘何必登遥岑，远公自有东西林。东西山色看皆美，一入林中可以止。
土木形骸无所拟，悠悠忽忽恒如此。再歌还山吟朱颜，俄受白发侵还山。
欲俟买山金，无金终负还山心。一瓢一锡且随意，许由巢父百世之上为知音。
拼音:
hái shān yín guì huā, sōng zǐ qiū yún shēn. shān rén hái shān bào gū qín, kōng shān yuán hè lái xiāng xún. pī qiú hé bì dēng yáo cén, yuǎn gōng zì yǒu dōng xī lín. dōng xī shān sè kàn jiē měi, yī rù lín zhōng kě yǐ zhǐ. tǔ mù xíng hái wú suǒ nǐ, yōu yōu hū hū héng rú cǐ. zài gē hái shān yín zhū yán, é shòu bái fà qīn hái shān. yù qí mǎi shān jīn, wú jīn zhōng fù hái shān xīn. yī piáo yī xī qiě suí yì, xǔ yóu cháo fù bǎi shì zhī shàng wèi zhī yīn.