朝代:明代
作者： 唐顺之
全文:
美人昔日开匣时，两面含娇自矜戏。一朝委世抛珠玉，独殉此物不忍离。
埋没土中几何年，大块为工再炉鞴。砂精永火日夜蒸，喷作丹朱满身痣。
中凝一点秋露珠，宿世铜胎尽销弃。有如炼骨老臞仙，血肉都捐秪灵气。
神物安能久藏匿，化作白蜺跃出地。银镂细细髲剃萦，瓜皮津津流水渍。
山人何处得此宝，压孙远自夷门寄。良工为我重开辟，一钩剖出千龄閟。
初时混沌蟠玄黄，倏忽晦明分面背。清辉逼人心髓寒，惊诧蟾蜍堕檐际。
却忆朝朝镜里人，巳谓衰容止如是。今朝览镜咄自惊，短发丝丝见凋敝。
湿灰余色转分明，皱縠新纹大髣髴。云台勋业巳如梦，名山著书安可冀。
本欣始识真面目，回首壮心一憔悴。照罢还如未照时，好丑依然都不记。
拼音:
měi rén xī rì kāi xiá shí, liǎng miàn hán jiāo zì jīn xì. yī zhāo wěi shì pāo zhū yù, dú xùn cǐ wù bù rěn lí. mái mò tǔ zhōng jǐ hé nián, dà kuài wèi gōng zài lú bèi. shā jīng yǒng huǒ rì yè zhēng, pēn zuò dān zhū mǎn shēn zhì. zhōng níng yì diǎn qiū lù zhū, sù shì tóng tāi jǐn xiāo qì. yǒu rú liàn gǔ lǎo qú xiān, xuè ròu dōu juān zhī líng qì. shén wù ān néng jiǔ cáng nì, huà zuò bái ní yuè chū dì. yín lòu xì xì bì tì yíng, guā pí jīn jīn liú shuǐ zì. shān rén hé chǔ dé cǐ bǎo, yā sūn yuǎn zì yí mén jì. liáng gōng wèi wǒ chóng kāi pì, yī gōu pōu chū qiān líng bì. chū shí hùn dùn pán xuán huáng, shū hū huì míng fēn miàn bèi. qīng huī bī rén xīn suǐ hán, jīng chà chán chú duò yán jì. què yì zhāo zhāo jìng lǐ rén, sì wèi shuāi róng zhǐ rú shì. jīn zhāo lǎn jìng duō zì jīng, duǎn fà sī sī jiàn diāo bì. shī huī yú sè zhuǎn fēn míng, zhòu hú xīn wén dà fǎng fú. yún tái xūn yè sì rú mèng, míng shān zhù shū ān kě jì. běn xīn shǐ shí zhēn miàn mù, huí shǒu zhuàng xīn yī qiáo cuì. zhào bà hái rú wèi zhào shí, hǎo chǒu yī rán dōu bù jì.